"-Ένας μόνο ίσκιος, ένας μόνο σου λέω καί αυτός άρχισε να στρίβει με μανία την γωνία...
-Κάτω απο τα ρούχα μου τον φυλούσα,
παραμόνευα με ορθάνοιχτα μάτια σε κάθε βροχή μην μουσκέψει θάνατο,
τα φτερά του με δισταγμό έπειτα στέγνωνα στον θεό καί στον άνεμο.
... -Δεν γίνεται κάθε μέρα να σκουντουφλάμε-ακους?
Θα ζητήσω να έρθει μιά μέρα που θα πετάξουμε,
πως κάποιος ένα πρωί θα μας χτυπήσει την πόρτα καί εμείς-απλά θα ανοίξουμε,
λησμονώντας τα δόντια που σφίγγουν, το σταχτί σύννεφο που ακουμπήσαμε στα σκαλιά,
στον στίχο καί στο αόριστο φέρσιμο του ποιητή όταν κλειδώνει όσα υψώνονται,
καί στην παλάμη που ορμάει στην διπλανή με πόνο,
-αυτόν τον αλήτη που νηστικό με τις ώρες αφήναμε καί σαν βράδιαζε γυρνούσε κατασπαράζοντας,
με θλιβερά τραγούδια στο στόμα του καί παράφωνα,
με σηκωμένο γιακά στην αλυδίδα-έπειτα στο χάδι,
με μνημη λασπωμένη καί χώμα ελαφρύ στην ελπίδα,
με ένα τσαλακωμένο χαρτί στο δεξί να γράφει:-ποιήμα,
ο πόνος αυτός που σκίζει την λαχτάρα στο στήθος καί την πετά στο πλήθος να τραφεί,
κουβαριασμένος να οδεύει στα πόδια μας-Εν Δυό...
-Μένουμε εδώ,
νικητές μιάς σκέψης,
ήρωες ενός ονείρου,
στον αθώο ύπνο,
στο ολομόναχο δάκρυ,
στη ματιά της κόλασης,
σ' όσα έβαζαν τις φωνές και η γή τα αυτιά της έκλεινε,
-Λίγες μέρες μετά υπέρ η κατά μου έμαθα γιά τον θάνατό μου-
-ενώ έσπαγε το σύμπαν στα χέρια μου απο λανθάνων γνωμάτευση :
-Υπερβολική δόση προσδοκίας..."-VENNIS MAK
Δείτε περισσότερα
-Κάτω απο τα ρούχα μου τον φυλούσα,
παραμόνευα με ορθάνοιχτα μάτια σε κάθε βροχή μην μουσκέψει θάνατο,
τα φτερά του με δισταγμό έπειτα στέγνωνα στον θεό καί στον άνεμο.
... -Δεν γίνεται κάθε μέρα να σκουντουφλάμε-ακους?
Θα ζητήσω να έρθει μιά μέρα που θα πετάξουμε,
πως κάποιος ένα πρωί θα μας χτυπήσει την πόρτα καί εμείς-απλά θα ανοίξουμε,
λησμονώντας τα δόντια που σφίγγουν, το σταχτί σύννεφο που ακουμπήσαμε στα σκαλιά,
στον στίχο καί στο αόριστο φέρσιμο του ποιητή όταν κλειδώνει όσα υψώνονται,
καί στην παλάμη που ορμάει στην διπλανή με πόνο,
-αυτόν τον αλήτη που νηστικό με τις ώρες αφήναμε καί σαν βράδιαζε γυρνούσε κατασπαράζοντας,
με θλιβερά τραγούδια στο στόμα του καί παράφωνα,
με σηκωμένο γιακά στην αλυδίδα-έπειτα στο χάδι,
με μνημη λασπωμένη καί χώμα ελαφρύ στην ελπίδα,
με ένα τσαλακωμένο χαρτί στο δεξί να γράφει:-ποιήμα,
ο πόνος αυτός που σκίζει την λαχτάρα στο στήθος καί την πετά στο πλήθος να τραφεί,
κουβαριασμένος να οδεύει στα πόδια μας-Εν Δυό...
-Μένουμε εδώ,
νικητές μιάς σκέψης,
ήρωες ενός ονείρου,
στον αθώο ύπνο,
στο ολομόναχο δάκρυ,
στη ματιά της κόλασης,
σ' όσα έβαζαν τις φωνές και η γή τα αυτιά της έκλεινε,
-Λίγες μέρες μετά υπέρ η κατά μου έμαθα γιά τον θάνατό μου-
-ενώ έσπαγε το σύμπαν στα χέρια μου απο λανθάνων γνωμάτευση :
-Υπερβολική δόση προσδοκίας..."-VENNIS MAK
Δείτε περισσότερα
www.youtube.com
Vennis Mak - Προσδοκία Τον κάθε μήνα δέκα χρόνια- χίλιους αιώνες λησμονιάς, αγάπη - δέξου με σαν δώρο...-Vennis "-Ένας μόνο ίσκιος, ένας μόνο σου λέω καί αυτ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου