Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Vennis Mak.


‎"Στην αρχή ήταν τρείς απο γυαλί ευτυχίες,
πέρα απ' τη στάχτη,που φώναζαν να σωπάσω.
Ο ουρανός βαριόταν λίγο,
τα εμπόδιά μας να διασχίσει,
ενώ μια οδύνη στο παρελθόν φοβάται.
... Μόνο οι ιδέες μπορούν να ξεχαστούν!
Κι ο έρωτας,
μέχρι να πλάσω έναν...

Δε θυμάμαι..
Που είπαμε πως πηγαίνεις;
-Νά 'μαι που σ' έχω πιάσει απ' τον λαιμό,
ντυμένη με ρούχο διάφανο,
αδιάστατη φιγούρα που ουρλιάζει-
"Θέλω να ζήσω για πάντα μέσα σου"
Το ακατάλυτο...
Το ακατάσβεστο...
Σαπίζει το παρόν μου,
-ανάσκελα-
ένα βιβλίο που 'ναι δικό μου,
-γυρεύω στα χέρια σου-

Διψώ για το αίμα σου.

Σε σιωπηλό κελί σου γράφω,
λίγα λεπτά αιώνες κοντά σου,
όμορφες λέξεις για το πρωί,
στο μαξιλάρι σου.
-Με ένα ένα τα δάχτυλα-
η εποχή καθρεφτίζεται...

Διψώ για το αίμα σου.

Αν κάποτε μ' αφήσει και αυτό,
στον ήχο της φωνής σου θα'μαι πιά,
άοπλη.
Αυτή θα λες με θέλησε,
που ξύπνησε ταγμένη
να υποφέρει,
αυτή θα λες με θέλησε,
που η ψυχή της είχε αποδράσει.
-Εγώ με σένα εσύ!

Διψώ για το αίμα σου.
-Ἔτσι θ᾿ αρχίζει..."-VENNIS MAK
Δείτε περισσότερα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου