Αναλαμπή αισιοδοξίας στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας.
Λίγο πριν από την πρώτη συνάντηση μεταξύ του Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Μπαράκ Ομπάμα στο Μεξικό, δεν μπορεί κανείς να πει ότι η σχέση είναι μεγάλη. Ούτε καν ένα φύσημα του "reset". Μια σειρά από αμοιβαία εχθρική κινήσεις συνέβη και πάλι τις τελευταίες ημέρες.
Νέα διασταυρούμενα πυρά από τη Συρία μεταξύ Χίλαρι Κλίντον και Σεργκέι Λαβρόφ. Η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ ισχυρίστηκε ότι διαθέτει πληροφορίες για τη Ρωσία επιθετικά ελικόπτερα παράδοση στο καθεστώς Άσαντ. Προφανώς θα φτάσουν σύντομα, αν και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αρνήθηκε να αποκαλύψει τις πηγές των πληροφοριών. Ο Λαβρόφ αρνήθηκε απερίφραστα και απάντησε κατηγορώντας την Ουάσινγκτον ότι προμηθεύει όπλα στους αντάρτες.
Μια ομάδα γερουσιαστών ζήτησε το Πεντάγωνο να καταργήσουν όλες τις σχέσεις με τη ρωσική Rosoboronexport εξαγωγέας όπλων και να ακυρώσει τις συμβάσεις για την αγορά ρωσικών ελικοπτέρων και πυρομαχικών για το αφγανικό στρατό και την αστυνομία, που είχε υπογραφεί το περασμένο έτος. Ο λόγος είναι ότι η ρωσική εταιρεία είναι ύποπτο να βοηθήσει το Ιράν το πρόγραμμα πυραύλων.
Το Κογκρέσο αναμένεται να ψηφίσει για ένα νέο νομοσχέδιο για το εμπόριο με τη Ρωσία. Ο θρυλικός Τζάκσον-Vanik τροποποίηση, η οποία έχει γίνει σύμβολο του παραλογισμού (που εγκρίθηκε το 1974, εξακολουθεί να συνδέει τις εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία να της μετανάστευσης των Εβραίων από τη Σοβιετική Ένωση), θα αντικατασταθεί από τον νόμο Magnitsky.
Το έγγραφο θα επιτρέψει την επιβολή κυρώσεων σε εκείνες που σχετίζονται με την υπόθεση Σεργκέι Magnitsky (ένας Ρώσος δικηγόρος από τις ΗΠΑ με βάση το Ταμείο Ερμιτάζ ο οποίος φέρεται να καταχράστηκε και πέθανε στη φυλακή) και παρόμοιες υποθέσεις.
Μπορούμε να προσθέσουμε επικρίσεις κατά της Ρωσίας για νέα νομοθεσία σχετικά με τις μαζικές συγκεντρώσεις, ένα αδιέξοδο για την αντιπυραυλική άμυνα, η άρνηση Πούτιν να έρθει στο Καμπ Ντέιβιντ και του Ομπάμα δήλωσε μη-άφιξη στο Βλαδιβοστόκ για τη σύνοδο του ΟΣΑΕ, τον Σεπτέμβριο, νέες εντάσεις λόγω των δηλώσεων του πρέσβη των ΗΠΑ Μάικλ Μακφόλ ... Μια ζοφερή εικόνα που έχουμε. Αλλά είναι ό, τι απελπισμένος;
Πρώτον, πρέπει να θυμόμαστε ότι οι ΗΠΑ είναι στη μέση μιας προεκλογικής εκστρατείας. Η Ρωσία είναι, βεβαίως, δεν τον ακρογωνιαίο λίθο της, αλλά αρνητικές επιπτώσεις είναι εκεί για να γίνουν αισθητές. Όταν η Ρωσία πέρασε την ίδια περίοδο ένα εξάμηνο πριν, ρητορική ήταν αρκετά αντι-αμερικανική, όπως καλά. Σχέσεις επέζησε.
Δεύτερον, πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ οξεία επιδείνωση των σχέσεων και σκληρό παζάρι προκειμένου να πιέσει την αντίθετη πλευρά για συμβιβασμό. Αντιφάσεις για το Ιράν και τη Συρία είναι ζωτικής σημασίας, διότι τώρα μια κρίσιμη καμπή πλησιάζει σε δύο περιπτώσεις.
Στη Συρία, το σχέδιο Ανάν είναι έτοιμος να αποτύχει, και την επόμενη διασταύρωση θα είναι ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι εργάζονται από κοινού για να επιτύχουν τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας με εγγυήσεις από εξωτερικές δυνάμεις, ή μαζική στρατιωτική βοήθεια προς τη συριακή αντιπολίτευση, προκειμένου να αυξήσει τις πιθανότητές του να κερδίσει τον εμφύλιο πόλεμο . Όποια και αν είναι το σενάριο, να κατηγορήσει τη Ρωσία είναι χρήσιμη ούτως ή άλλως. Για να θυμίσω σε όλους ότι το μόνο πράγμα που η Ρωσία ενδιαφέρεται για τα χρήματα. Και πρόσθεσε ένα επιχείρημα για τον εφοδιασμό της αντιπολίτευσης - αν η Ρωσία βοηθά στη Δαμασκό, «ο ελεύθερος κόσμος" πρέπει να δημιουργήσουμε μια ισορροπία.
Στην περίπτωση του Ιράν, ένα αποφασιστικό γύρο των διαπραγματεύσεων στη Μόσχα αναμένεται. Η προηγούμενη συνάντηση στη Βαγδάτη απέτυχε, αλλά εκείνοι που προτιμούν συμβιβασμό καρφίτσα ελπίδες μεγάλη σε αυτή τη συνάντηση. Μια ψυχολογική επίθεση να αυξάνετε το ποντάρισμα είναι λογικό.
Και στις δύο περιπτώσεις, στο πλαίσιο της σχέσης είναι μακριά από φιλική, αλλά τίποτα εξαιρετικά εχθρικό ούτε. Κανονική ανταγωνιστική διπλωματία μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων με στόχο να επιτευχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα, κάτι προσωπικό.
Τρίτον, η εκτελεστική εξουσία των ΗΠΑ προσπαθεί να ελαχιστοποιηθούν οι ζημίες που προκαλούνται από την πολιτική αναταραχή. Τόσο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο Λευκός Οίκος, με παράλληλη υποστήριξη των πρωτοβουλιών από το Κογκρέσο, καταβάλλουν προσπάθειες να περιορίσουν τον αρνητικό αντίκτυπο. Πέρυσι, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ προσαρμοστεί προληπτικά τον δικό του κατάλογο (δεν αποκαλύπτονται και να μην επεκτείνεται) για να αποφευχθεί μια κατάσταση κατά την οποία το Κογκρέσο θα περιλαμβάνει κανέναν στη λίστα, χωρίς σαφή κριτήρια. Τώρα το υπουργείο εργάζεται για να καταστήσει το Magnitsky λίστα λιγότερο καταστροφική για τις σχέσεις.
Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, το Πεντάγωνο δεν είναι σε μια βιασύνη για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις για να τιμωρήσει τη Ρωσία και επισήμως αποστασιοποιηθεί από τις κατηγορίες που δηλώνονται από τον Κλίντον. Για το Υπουργείο Άμυνας, είναι πολύ πιο σημαντικό τώρα είναι να κρατήσει σταθερή αλληλεπίδραση με τη Ρωσία στο Αφγανιστάν από το να εμπλακεί σε πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Δεν μπορεί κανείς να περιμένει μια ρόδινη εικόνα, όταν πρόκειται για σχέσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, που ήταν, μέχρι πρόσφατα, ένθερμος αντιπάλους. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει αμοιβαία βούληση και την πρόθεση να αντιμετωπίσει ο ένας τον άλλον, ή ένταση είναι αποτέλεσμα του στόχου και διαρθρωτικών παραγόντων.
Σε ΗΠΑ-Ρωσίας η σχέση αυτή είναι πιο πιθανό, και δεν είναι η χειρότερη επιλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου