Αβέβαιο κόσμο: Γιατί είναι η Κίνα σιωπηλός;
13:27 09/01/2011
Εβδομαδιαία στήλη από Fyodor Lukyanov
Οι πόλεμοι και η δημόσια αναταραχή σε όλη τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια πυρετώδη οικονομικό κλίμα στην Ευρώπη και το χάος στην Ιαπωνία όλα τα επισκίασε το γεγονός ότι η Κίνα έχει γίνει σχεδόν αόρατη στη διεθνή σκηνή, ακόμα κι αν όλα τα τα παραπάνω έχουν άμεση σχέση με αυτό.
Οι κινεζικές αρχές φαίνεται να ανησυχούν και να σταθούμε και να εξετάσουν αυτές τις αλλαγές.
Η "μείνει έξω από αυτό" προσέγγιση που προτείνει ο Deng Xiaoping, ο μεταρρυθμιστής ο οποίος ηγήθηκε της Κίνας προς μια οικονομία της αγοράς, έχει το κλειδί δίδαγμα της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας για δεκαετίες. Πεκίνο δικαίως θεωρείται ότι δείχνει την αυξημένη φιλοδοξίες και την ικανότητά της θα περιέπλεκε την ανάπτυξή της, καθώς τα επιτεύγματα της Κίνας εγείρει τις υποψίες των άλλων χωρών, ακόμη και όταν απέχει από παρεμβολές.
Αυτά τα νέα χαρακτηριστικά ήταν πιο σαφώς διακρινόμενη το 2008 και το 2009. Το Πεκίνο 2008 Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια συμβολική απόδειξη του αυξημένου ρόλου της Κίνας στον κόσμο, ενώ η παγκόσμια οικονομική κρίση ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αυτοπεποίθηση. Πιστεύεται γενικά ότι η Κίνα ήρθε μέσα από την κρίση με τις μικρότερες απώλειες και να επιστρέψει πιο γρήγορα στη μεγέθυνση από ό, τι σε άλλες χώρες. Το 2010, μίλησε πιο δυνατά και πιο αποφασιστικά σε περιφερειακά ζητήματα (για παράδειγμα - την ανακοίνωση ότι θεωρεί τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας ως θέμα εθνικού ενδιαφέροντος) και στην παγκόσμια τάξη. Η αλλαγή ήταν εμφανής, αν και συζητήσεις για το αν η Κίνα θα πρέπει να έχουν παραμείνει "μέτρια" λίγο περισσότερο είναι ακόμη σε εξέλιξη στη χώρα.
Τεράστιες αλλαγές έχουν παρατηρηθεί το 2011 στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό. Προσδοκία των Δυτικών δημοκράτες »ότι η αραβική άνοιξη θα εξαπλωθεί στην Κίνα δεν υλοποιήθηκε γιατί η κατάσταση εκεί είναι πολύ διαφορετική. Το Πεκίνο έχει πολύ υποστήριξε ότι οποιαδήποτε αλλαγή του status quo σε σημαντικές περιοχές θα διαταράξει την παγκόσμια ισορροπία και είναι γεμάτο με απρόβλεπτες συνέπειες, και ότι είναι καλύτερα να κρατήσει μακριά από το επίκεντρο αυτών των σαρωτικές αλλαγές και να δούμε τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Αυτό εξηγεί παθητική στάση της Κίνας στον αραβικό εξεγέρσεις. Κινεζικά μέσα ενημέρωσης παρέχουν προσεκτικά μετρημένες δόσεις της κάλυψης των γεγονότων αυτών, ενδεχομένως να αποτρέψει τους ανθρώπους από παραλληλισμοί σχεδίασης. Παρά το γεγονός ότι η Κίνα απέχει επί της αρχής από κάθε παρέμβαση στις υποθέσεις των άλλων χωρών, δεν ασκήσει βέτο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισμα σχετικά με τη Λιβύη, προτιμώντας αντ 'αυτού να μείνετε στη σκιά, ενώ η διεθνής κοινότητα συζήτησε τη στάση της Ρωσίας. Πεκίνο μόλις σχολίασε τις εχθροπραξίες, τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκε σε διεθνή επιχείρηση την αλλαγή καθεστώτος στη Λιβύη, ιδιαίτερα κατά την τελευταία καθοριστική φάση της. Κίνα δεν είχε καταγγείλει τίποτα ή διαμαρτυρίας, αν και είχε σταθερή λόγους να το πράξει. Επίσης δεν ανταποκριθεί στην προειδοποίηση του ηγετών των ανταρτών », ότι οι Κινέζοι (καθώς και της Ρωσίας και της Βραζιλίας), οι εταιρείες θα λάβει τίποτα σε νέο Λιβύη τους. Αντ 'αυτού, το Πεκίνο προσεκτικά ερωτάται σχετικά με τη δυνατότητα αναγνώρισης και τη συνεργασία με τις νέες αρχές. Είναι ενεργώντας ομοίως για ένα ακόμη καυτό σημείο, Συρία: Πεκίνο μένει στη σκιά της Μόσχας, θέλει να δείξει οποιαδήποτε πρωτοβουλία.
Ένα ακόμη πιο εντυπωσιακό παράδειγμα της συγκράτησης μπορεί να βρεθεί στη στάση της προς το κυρίαρχο πρόβλημα του χρέους των ΗΠΑ, που σχεδόν κατέληξαν σε μια προεπιλεγμένη τον Αύγουστο. Πεκίνο είναι πραγματικά έξαλλος σχετικά με το χειρισμό της Ουάσινγκτον για την κατάσταση. Μετά από όλα, έχει εργαστεί σκληρά για να διατηρήσουμε τη σταθερότητα της οικονομίας των ΗΠΑ (με την οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη), ενώ η εσωτερική πολιτική λογομαχία των Αμερικανών που απειλούνται με εξαφάνιση. Ωστόσο, το Πεκίνο έκανε μόνο μερικά προσεκτικά κρίσιμες καταστάσεις κατά τη διάρκεια της κρίσης του χρέους, σε μεγάλο βαθμό την επιλογή να παραμείνει σιωπηλός.
Ένας λόγος για αυτό είναι ότι η κινεζική κυβέρνηση δεν θέλει το ευρύ κοινό να δει πόσο η οικονομία τους εξαρτάται από την κατάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες, φοβούμενος ότι αυτό θα μπορούσε να τους δυσπιστία τη σοφία της πολιτικής του κόμματος. Εκτός αυτού, το Πεκίνο δεν πιστεύει ότι θα επωφεληθεί από τις αυξημένες εντάσεις. Δεν μπορεί να αλλάξει την πολιτική των ΗΠΑ και δεν θέλει να παραδώσει όλες τις κάρτες ατού για συντηρητική, αντι-Κίνας ίδρυση της Αμερικής. Για το λόγο αυτό η Κίνα εξέφρασε την ικανοποίησή του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν, ο οποίος επισκέφτηκε τον Αύγουστο του να πείσει ο μεγαλύτερος πιστωτής της χώρας του, της φερεγγυότητας της Αμερικής, με τις αναμενόμενες φράσεις για την αμοιβαία εμπιστοσύνη και συνεργασία.
Την ίδια στιγμή, το Πεκίνο είναι πολύ πιο σκληρά για την Ευρώπη, διότι το χρέος πρώτα, της Ευρώπης είναι και πολύ σημασία σε αυτό και, δεύτερον, επειδή η Κίνα δεν φοβάται την Ευρώπη, οι κυβερνήσεις των οποίων ανοιχτά Kow-ρυμούλκησης στους ηγέτες της Κίνας.
Η Κίνα προετοιμάζεται για ένα σημαντικό γεγονός: την εκλογή των νέων ηγετών στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κογκρέσο το 2012. Αν και οι αλλαγές γνωστές εκ των προτέρων και δεν πρέπει να υπάρχουν εκπλήξεις, το κόμμα και την κυβέρνηση να λάβει την όλη διαδικασία πολύ σοβαρά. Οποιαδήποτε δυνατότητα απόκλισης από την εγκεκριμένη σενάριο πρέπει να αποκλειστεί. Πεκίνο έχει επίγνωση του ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της τρέχουσας παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας: η μία δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του εξ ολοκλήρου από εξωτερικούς παράγοντες. Ακόμα και η παραμικρή εσωτερική δυσλειτουργία μπορεί να κλιμακωθεί σε επικίνδυνες διαστάσεις, χάρη στην εξωτερική επιρροή. Τα γεγονότα της περασμένης άνοιξης και του καλοκαιριού έδειξε ότι οι δημόσιες grumblings μπορεί γρήγορα να γίνει καταστροφική.
Μέχρι τα ηνία της εξουσίας στην Κίνα να περάσει σε μια νέα γενιά, η χώρα θα συνεχίσει να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να προσπαθήσουν να ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους. Αλλά επόμενη ηγέτες της θα πρέπει να λάβουν θεμελιώδεις αποφάσεις. Οι αναλυτές λένε ότι Xi Jinping, πιθανό επόμενο ηγέτη της Κίνας, είναι εξαιρετικά συντηρητική, αλλά είναι η αρχή, όχι λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το θέμα.
Η Κίνα είναι να χάσει την πίστη στις Ηνωμένες Πολιτείες ως οικονομικός εταίρος. Σημερινό μοντέλο ανάπτυξης της βασίζεται στην αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της παγκοσμιοποίησης. Η Κίνα θα προσπαθήσει να αναγκάσει την απομάκρυνση από αυτό; Η συνεχιζόμενη εξάρτηση από το μοντέλο αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για την Κίνα. Αυτό εγείρει το φάσμα της σκόπιμης έξω από τα μέτρα πίεσης, προστατευτισμού κατά των κινεζικών προϊόντων, και ακόμη και στην κατάρρευση εξαιτίας της απερίσκεπτη ή ανεύθυνες ενέργειες της κυβέρνησης.
Αν Πεκίνο αποφασίσει να απεμπλακεί από την παγκόσμια οικονομία στην πράξη, όχι με λόγια όπως έκανε και μετά την κρίση του 2008-2009, αυτό θα οδηγήσει σε μια ριζική αλλαγή της παγκόσμιας τάξης, με μια νέα απο-παγκοσμιοποίηση αλλάζει τις οικονομικές και πολιτικές παραμέτρους της παγκόσμια ανάπτυξη.
© RIA Novosti.
Fyodor Lukyanov
Η "μείνει έξω από αυτό" προσέγγιση που προτείνει ο Deng Xiaoping, ο μεταρρυθμιστής ο οποίος ηγήθηκε της Κίνας προς μια οικονομία της αγοράς, έχει το κλειδί δίδαγμα της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας για δεκαετίες. Πεκίνο δικαίως θεωρείται ότι δείχνει την αυξημένη φιλοδοξίες και την ικανότητά της θα περιέπλεκε την ανάπτυξή της, καθώς τα επιτεύγματα της Κίνας εγείρει τις υποψίες των άλλων χωρών, ακόμη και όταν απέχει από παρεμβολές.
Αυτά τα νέα χαρακτηριστικά ήταν πιο σαφώς διακρινόμενη το 2008 και το 2009. Το Πεκίνο 2008 Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια συμβολική απόδειξη του αυξημένου ρόλου της Κίνας στον κόσμο, ενώ η παγκόσμια οικονομική κρίση ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αυτοπεποίθηση. Πιστεύεται γενικά ότι η Κίνα ήρθε μέσα από την κρίση με τις μικρότερες απώλειες και να επιστρέψει πιο γρήγορα στη μεγέθυνση από ό, τι σε άλλες χώρες. Το 2010, μίλησε πιο δυνατά και πιο αποφασιστικά σε περιφερειακά ζητήματα (για παράδειγμα - την ανακοίνωση ότι θεωρεί τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας ως θέμα εθνικού ενδιαφέροντος) και στην παγκόσμια τάξη. Η αλλαγή ήταν εμφανής, αν και συζητήσεις για το αν η Κίνα θα πρέπει να έχουν παραμείνει "μέτρια" λίγο περισσότερο είναι ακόμη σε εξέλιξη στη χώρα.
Τεράστιες αλλαγές έχουν παρατηρηθεί το 2011 στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό. Προσδοκία των Δυτικών δημοκράτες »ότι η αραβική άνοιξη θα εξαπλωθεί στην Κίνα δεν υλοποιήθηκε γιατί η κατάσταση εκεί είναι πολύ διαφορετική. Το Πεκίνο έχει πολύ υποστήριξε ότι οποιαδήποτε αλλαγή του status quo σε σημαντικές περιοχές θα διαταράξει την παγκόσμια ισορροπία και είναι γεμάτο με απρόβλεπτες συνέπειες, και ότι είναι καλύτερα να κρατήσει μακριά από το επίκεντρο αυτών των σαρωτικές αλλαγές και να δούμε τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Αυτό εξηγεί παθητική στάση της Κίνας στον αραβικό εξεγέρσεις. Κινεζικά μέσα ενημέρωσης παρέχουν προσεκτικά μετρημένες δόσεις της κάλυψης των γεγονότων αυτών, ενδεχομένως να αποτρέψει τους ανθρώπους από παραλληλισμοί σχεδίασης. Παρά το γεγονός ότι η Κίνα απέχει επί της αρχής από κάθε παρέμβαση στις υποθέσεις των άλλων χωρών, δεν ασκήσει βέτο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισμα σχετικά με τη Λιβύη, προτιμώντας αντ 'αυτού να μείνετε στη σκιά, ενώ η διεθνής κοινότητα συζήτησε τη στάση της Ρωσίας. Πεκίνο μόλις σχολίασε τις εχθροπραξίες, τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκε σε διεθνή επιχείρηση την αλλαγή καθεστώτος στη Λιβύη, ιδιαίτερα κατά την τελευταία καθοριστική φάση της. Κίνα δεν είχε καταγγείλει τίποτα ή διαμαρτυρίας, αν και είχε σταθερή λόγους να το πράξει. Επίσης δεν ανταποκριθεί στην προειδοποίηση του ηγετών των ανταρτών », ότι οι Κινέζοι (καθώς και της Ρωσίας και της Βραζιλίας), οι εταιρείες θα λάβει τίποτα σε νέο Λιβύη τους. Αντ 'αυτού, το Πεκίνο προσεκτικά ερωτάται σχετικά με τη δυνατότητα αναγνώρισης και τη συνεργασία με τις νέες αρχές. Είναι ενεργώντας ομοίως για ένα ακόμη καυτό σημείο, Συρία: Πεκίνο μένει στη σκιά της Μόσχας, θέλει να δείξει οποιαδήποτε πρωτοβουλία.
Ένα ακόμη πιο εντυπωσιακό παράδειγμα της συγκράτησης μπορεί να βρεθεί στη στάση της προς το κυρίαρχο πρόβλημα του χρέους των ΗΠΑ, που σχεδόν κατέληξαν σε μια προεπιλεγμένη τον Αύγουστο. Πεκίνο είναι πραγματικά έξαλλος σχετικά με το χειρισμό της Ουάσινγκτον για την κατάσταση. Μετά από όλα, έχει εργαστεί σκληρά για να διατηρήσουμε τη σταθερότητα της οικονομίας των ΗΠΑ (με την οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη), ενώ η εσωτερική πολιτική λογομαχία των Αμερικανών που απειλούνται με εξαφάνιση. Ωστόσο, το Πεκίνο έκανε μόνο μερικά προσεκτικά κρίσιμες καταστάσεις κατά τη διάρκεια της κρίσης του χρέους, σε μεγάλο βαθμό την επιλογή να παραμείνει σιωπηλός.
Ένας λόγος για αυτό είναι ότι η κινεζική κυβέρνηση δεν θέλει το ευρύ κοινό να δει πόσο η οικονομία τους εξαρτάται από την κατάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες, φοβούμενος ότι αυτό θα μπορούσε να τους δυσπιστία τη σοφία της πολιτικής του κόμματος. Εκτός αυτού, το Πεκίνο δεν πιστεύει ότι θα επωφεληθεί από τις αυξημένες εντάσεις. Δεν μπορεί να αλλάξει την πολιτική των ΗΠΑ και δεν θέλει να παραδώσει όλες τις κάρτες ατού για συντηρητική, αντι-Κίνας ίδρυση της Αμερικής. Για το λόγο αυτό η Κίνα εξέφρασε την ικανοποίησή του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν, ο οποίος επισκέφτηκε τον Αύγουστο του να πείσει ο μεγαλύτερος πιστωτής της χώρας του, της φερεγγυότητας της Αμερικής, με τις αναμενόμενες φράσεις για την αμοιβαία εμπιστοσύνη και συνεργασία.
Την ίδια στιγμή, το Πεκίνο είναι πολύ πιο σκληρά για την Ευρώπη, διότι το χρέος πρώτα, της Ευρώπης είναι και πολύ σημασία σε αυτό και, δεύτερον, επειδή η Κίνα δεν φοβάται την Ευρώπη, οι κυβερνήσεις των οποίων ανοιχτά Kow-ρυμούλκησης στους ηγέτες της Κίνας.
Η Κίνα προετοιμάζεται για ένα σημαντικό γεγονός: την εκλογή των νέων ηγετών στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κογκρέσο το 2012. Αν και οι αλλαγές γνωστές εκ των προτέρων και δεν πρέπει να υπάρχουν εκπλήξεις, το κόμμα και την κυβέρνηση να λάβει την όλη διαδικασία πολύ σοβαρά. Οποιαδήποτε δυνατότητα απόκλισης από την εγκεκριμένη σενάριο πρέπει να αποκλειστεί. Πεκίνο έχει επίγνωση του ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της τρέχουσας παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας: η μία δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του εξ ολοκλήρου από εξωτερικούς παράγοντες. Ακόμα και η παραμικρή εσωτερική δυσλειτουργία μπορεί να κλιμακωθεί σε επικίνδυνες διαστάσεις, χάρη στην εξωτερική επιρροή. Τα γεγονότα της περασμένης άνοιξης και του καλοκαιριού έδειξε ότι οι δημόσιες grumblings μπορεί γρήγορα να γίνει καταστροφική.
Μέχρι τα ηνία της εξουσίας στην Κίνα να περάσει σε μια νέα γενιά, η χώρα θα συνεχίσει να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να προσπαθήσουν να ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους. Αλλά επόμενη ηγέτες της θα πρέπει να λάβουν θεμελιώδεις αποφάσεις. Οι αναλυτές λένε ότι Xi Jinping, πιθανό επόμενο ηγέτη της Κίνας, είναι εξαιρετικά συντηρητική, αλλά είναι η αρχή, όχι λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το θέμα.
Η Κίνα είναι να χάσει την πίστη στις Ηνωμένες Πολιτείες ως οικονομικός εταίρος. Σημερινό μοντέλο ανάπτυξης της βασίζεται στην αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της παγκοσμιοποίησης. Η Κίνα θα προσπαθήσει να αναγκάσει την απομάκρυνση από αυτό; Η συνεχιζόμενη εξάρτηση από το μοντέλο αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για την Κίνα. Αυτό εγείρει το φάσμα της σκόπιμης έξω από τα μέτρα πίεσης, προστατευτισμού κατά των κινεζικών προϊόντων, και ακόμη και στην κατάρρευση εξαιτίας της απερίσκεπτη ή ανεύθυνες ενέργειες της κυβέρνησης.
Αν Πεκίνο αποφασίσει να απεμπλακεί από την παγκόσμια οικονομία στην πράξη, όχι με λόγια όπως έκανε και μετά την κρίση του 2008-2009, αυτό θα οδηγήσει σε μια ριζική αλλαγή της παγκόσμιας τάξης, με μια νέα απο-παγκοσμιοποίηση αλλάζει τις οικονομικές και πολιτικές παραμέτρους της παγκόσμια ανάπτυξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου